Het is een aaneenschakeling van keuzemomenten (daar ben ik niet zo goed in). Alles voor je kind(eren) doen en tussendoor zoeken naar een stukje me-time. Want hoeveel ik ook van mijn kinderen en ons gezin houd, ik ben een nog leukere moeder als ik ook iets voor mezelf kan doen.
Inmiddels lukt het me elk jaar beter omdat ik mezelf steeds beter ken, weet waar ik blij van word en dit ook in de vakantie daadwerkelijk toepas.
In mijn bedrijf doe ik dat tegenwoordig ook. Voorheen schreef en postte ik bijna altijd in mijn eigen spreektaal, maar dat heb ik aangepast.
Als ik praat en contact heb met mijn medemens ben ik (over het algemeen) heel lief, voorzichtig, rekening houdend met de ander en let ik op mijn woorden.
De gedachten die hieraan voorafgaan die zijn lang NIET altijd zo. Die zijn veel directer, concreter, uitgesprokener en soms ook veel minder aardig, (echt veeel minder aardig). Dat verwachten mensen niet van mij.
En dat maakt het logisch dat JIJ als ontvanger, als lezer, van mijn berichten niet altijd direct denkt: “Hier ga ik wat mee doen!”. Want het voelt onduidelijk, en voorzichtig.
Daar heb jij niets aan, want dat doe je zelf al heel goed.
Waar JIJ iets aan hebt is aan iemand die jou herinnert aan het feit dat het je niet helpt om je altijd maar op de ander te richten. Om altijd maar door te gaan en niet te luisteren naar wat je lijf je te vertellen heeft. Dat het zo zonde van je tijd is om je te veel bezig te houden met wat anderen vinden, of iets vol te houden totdat je ECHT niet meer kunt. Is dat het waard?
Inmiddels lukt het me elk jaar beter omdat ik mezelf steeds beter ken, weet waar ik blij van word en dit ook in de vakantie daadwerkelijk toepas.
In mijn bedrijf doe ik dat tegenwoordig ook. Voorheen schreef en postte ik bijna altijd in mijn eigen spreektaal, maar dat heb ik aangepast.
Als ik praat en contact heb met mijn medemens ben ik (over het algemeen) heel lief, voorzichtig, rekening houdend met de ander en let ik op mijn woorden.
De gedachten die hieraan voorafgaan die zijn lang NIET altijd zo. Die zijn veel directer, concreter, uitgesprokener en soms ook veel minder aardig, (echt veeel minder aardig). Dat verwachten mensen niet van mij.
En dat maakt het logisch dat JIJ als ontvanger, als lezer, van mijn berichten niet altijd direct denkt: “Hier ga ik wat mee doen!”. Want het voelt onduidelijk, en voorzichtig.
Daar heb jij niets aan, want dat doe je zelf al heel goed.
Waar JIJ iets aan hebt is aan iemand die jou herinnert aan het feit dat het je niet helpt om je altijd maar op de ander te richten. Om altijd maar door te gaan en niet te luisteren naar wat je lijf je te vertellen heeft. Dat het zo zonde van je tijd is om je te veel bezig te houden met wat anderen vinden, of iets vol te houden totdat je ECHT niet meer kunt. Is dat het waard?